Uczestnicy

1. TEATR PARABUCH Z WARSZAWY
2. AMATORSKI TEATR DRAMATYCZNY IM. JÓZEFA ZMUDY ZE STALOWEJ WOLI
3. GRUPA TEATRALNA ALPI Z BIAŁEGOSTOKU
4. TEATR MELPO Z WARSZAWY
5. STOWARZYSZENIE „GRUPA PRÓG” Z WADOWIC
6. KOMPANIA TEATRALNA MAMRO Z WARSZAWY
7. TEATR ZBOŻOWY SKARŻYSKO-KAMIENNA
8. TEATR NA CHWILĘ Z GRYFINA
9. TEATR NA MARGINESIE Z ANDRYCHOWA
10. TEATR RONDO Z RYBNIKA
11. TEATR TETRAEDR Z RACIBORZA
12. TEATR PREVENTORIUM Z BĘDZINA

Teatr Na Chwilę

Powstał w marcu 2012 roku. Jest studenckim teatrem niezależnym funkcjonującym na terenie miasta Gryfino. Założycielami i aktorami teatru są Natalia Nikonowicz, Ewa Chmielewska, Paweł Kubicki i Dominik Smaruj – byli aktorzy Teatru UHURU.

Aktorzy do tej pory prezentowali się na scenach takich tetarów i festiwali jak m.in. Teatr Ósmego Dnia w Poznaniu, Instytut Jeżego Grotowskiego we Wrocławiu, Łódzkie Spotkania Teatralne, Festiwal FAMA w Świnoujściu, Zero Budget Festival we Wrocławiu, oraz za granicą – Irlandia, Francja, Niemcy.
Spektakle zrealizowane przez grupę:

„Cielsko”
„Konwent – spotkanie tematyczne

Najważniejsze osiągnięcia Teatru Na Chwilę:

I nagroda na V Ogólnopolski Festiwal Teatralny na Scenie „i” w Krakowie
II miejsce na Festiwalu Młodego Teatru Krzykowisko
Tytuł Laureata w kategorii Teatr na Festiwalu Fama w Świnoujściu

Grand Prix na II Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Amatorskich OPTA 2010 we Wrocławiu

Opis Spektaklu:
„Konwent – spotkanie tematyczne” powstał z analizy i rozmów na temat dzisiejszych czasów. Jest spektaklem o konwencjach i wzorach zachowań widocznych w naszej kulturze oraz próbą analizy i zobrazowania niektórych z nich – od wzorów konwencji interpersonalnych po konwencje kultury masowej. Temat przedstawiony w groteskowy sposób ma zachęcić widza do refleksji nad świadomym uczestnictwie w kulturze. W spektaklu wykorzystywane są wiersze Mirona Białoszewskiego, Tadeusza Różewicza oraz nasze własne.

Rezyseria, scenariusz –

Kompania Teatralna MAMRO – Białołęcki Ośrodek Kultury Warszawa

Twór dziwny powstały w czerwcu 2004 roku w Białołęckim Ośrodku Kultury w Warszawie, w którym działa do dziś. Skupia studentów, byłych studentów i niedoszłych studentów oraz osoby całkowicie normalne. Próbuje nimi kierować Grzegorz Reszka pełniąc funkcję kierownika artystycznego i naczelnego wodza.

Jaka jest dokładnie Kompania Teatralna Mamro? Tak naprawdę można określić to pojedynczym zdaniem: jeżeli na jednym biegunie teatru niezależnego jest Teatr Poszukujący pomiędzy nabrzmiałą emanacją rozdartej subiektywnie esencji pierwotnej kosmicznej jaźni a wysublimowaną korelacją atomizacji czasoprzestrzennej wyrażonej w zderzeniu tu i teraz z tym co tam i potem – to na drugim biegunie jest właśnie KTM.

Tytuł spektaklu Libertyn

Erich Emmanuel Schmidt
Denis Diderot, tytułowy libertyn, w ukryciu drukuje kolejne części swojej nielegalnej Encyklopedii. W wolnym czasie oddaje się życiu pełnemu zabaw, romansów i seksualnych przygód.Akcja sztuki rozgrywa się w dniu, w którym słynny filozof ma do swojej encyklopedii wprowadzić hasło „moralność”…

Reżyseria – Grzegorz Reszka

Teatr Melpo z Warszawy

„Polowanie na łosia”
Michał Walczak
Reżyseria – Piotr Wawer

Napisana w 2009 roku sztuka jest groteskowym thrillerem z domieszką absurdalnej komedii romantycznej. Nie wiadomo kto zabił i czy na pewno zabił? Nie wiadomo kto kocha kogo i czy na pewno kocha. Nie wiadomo czy w Rzeczpospolitej, czy w PRL-u czy może w Stalinowskim ZSRR. Wiadomo, że trup w szafie a historia kołem się toczy.

Grupa Teatralna Alpi – Towarzystwo Wspierania Inicjatyw Społecznych ALPI Białystok

Tytuł: Operacja na zamkniętym sercu
Autor scenariusza: uczestnicy projektu: „Tożsamość miasta. Sztuka aktywności”
Reżyseria: Paulina Karczewska , Karol Smoczny, Marek Ciunel

„Operacja na zamkniętym sercu”

Sztuka powstała na bazie improwizacji. Autorami scenariusza są więc uczestnicy projektu. Przedstawienie mówi o rzeczach dla nich ważnych: miłości, samotności czy śmierci. Scena jest miejscem, które pozwala im w twórczy sposób wyrazić uczucia, przeżycia i emocje. Na scenie wcielają się w wykreowane przez siebie samych postacie. Jest to niezwykła okazja, by poznać osoby niepełnosprawne: ich sposób myślenia, postrzegania czy poczucie humoru.

Reżyserami są: Paulina Karczewska, Karol Smaczny, Marek Ciunel

Występują: dorosłe osoby niepełnosprawne intelektualnie.
Przedstawienie powstało w ramach projektu „Tożsamość Miasta. Sztuka Aktywności” współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej.

Amatorski Teatr Dramatyczny im. Józefa Żmudy, Miejski Dom Kultury Stalowa Wola

Amatorski Teatr Dramatyczny powstał w 1946 roku przy Zakładowym Domu Kultury Huty Stalowa Wola. Jego założycielem był Józef Szporna, który zrealizował około 15 przedstawień. Sławę i rozgłos przyniósł zespołowi Józef Worek Żmuda, charyzmatyczny reżyser i wybitny aktor, który przygotował z członkami teatru ponad 40 przedstawień. Po śmierci Józefa Worka Żmudy teatr przyjął jego imię.

Od zawsze pasja i zaangażowanie członków ATD pchały go do podejmowania interesujących w treści i formie przedsięwzięć. Teatr był i pozostał wierny repertuarowi dramatycznemu, z którego wydobywał teksty o wysokim poziomie literackim, nie zapominając przy tym o różnorodności, dlatego klasyka i współczesność zawsze przeplatały się nawzajem. Wielkie i znaczące nazwiska autorów sztuk traktowane były na równi
z debiutami. Dzięki temu wielka literatura przeplatała się z codziennością.

Obecnie zespół liczy 18 osób w wieku od 17-75 lat. Najstarsi członkowie mają za sobą udział w prawie 50 premierach. Spotkania odbywają się w każdy poniedziałek, wtorek, środę i czwartek w godzinach popołudniowych.

Tytuł: Przetańczyć Zmierzch
Autor scenariusza: Aneta Adamska, Maciej Szukała
Reżyseria: Aneta Adamska

„Przetańczyć zmierzch” to pierwszy autorski spektakl zespołu w jego długiej 65-letniej historii. Aktorzy zespołu spotykają się po wielu latach i wspominając przeszłość przywołują swoje ulubione role. Te układają się w magiczną i spójną strukturę. Oddziałuje nastrój, niepowtarzalny klimat scen, ludzka godność i szczerość. Spektakl jest wzruszającą opowieścią o ludziach z pasją, którzy poświęcili się sztuce. Aktorzy wędrują przez kolejne etapy swojego życia, z uśmiechem na twarzy mówią o rzeczach ważnych, trudnych
i ostatecznych. Szczególnie wybrzmiewa scena fotografowania poetycko pokazująca upływający czas. Jesteśmy pogodzeni z życiem. Nadchodzi zmierzch. Czy da się go przetańczyć?

Teatr na Marginesie Centrum Kultury i Wypoczynku w Andrychowie

Teatr powstał w 2004 roku jest kontynuacja grupy teatralnej powstałej w 1992 roku. Korzenie „arginesu” wywodza się z teatru rapsodycznego, który był dla nich inspiracją w tworzeniu. Teraz skłaniaja się do teatru żywego planu, który ich najbardziej interesuje. Nie tylko praca ze słowe, ale również poszukiwanie tematów społecznych, dotyczacych tozsamości. W ramach Teatru działa grupa wokalna. Instruktorem jest Katarzyna Przeciszowska.

Tytuł: Monodram na trzy głosy
Autor scenariusza: Elżbieta Przeciszowska
Reżyseria: Elżbieta Przeciszowska

fot. Klaudyna Schubert

Teatr Preventorium – Ośrodek Kultury w Będzinie

Początki Teatru Preventorium sięgają roku 2004. Na początku była to grupa młodzieży, głównie gimnazjalnej, skupiona wokół osoby reżysera Andrzeja Ciszewskiego, który zarażał młode umysły swoja pasją do teatru. Dziś Preventorium jest w pełni świadomym teatrem nieprofesjonalnym zrzeszającym wyłącznie osoby pełnoletnie, co ma też oddźwięk w repertuarze po który Teatr sięga. Teatr zdobył wiele nagród i wyróznień, mdz.in.

Nagroda publiczności Jury Młodych podczas V BĘDZIŃSKICH SPOTKAŃ TEATRALNYCH 2012
III miejsce na XIX Ogólnopolskim Otwartym Festiwalu Teatrów Amatorskich ODEON
III miejsce podczas XXX Ogólnopolskich Spotkaniach Amatorskich Teatrów Dramatycznych, Publicystycznych, Teatrów Poezji i Kabaretów PROSCENIUM 2012 w Nysie

Tytuł: Polowanie na karaluchy
Autor: Janusz Głowacki
Autor scenariusza i reżyseria: Andrzej Ciszewski
„Polowanie na karaluchy” to już drugi (po „Kopciuchu”) spektakl Teatru Preventorium zrealizowany wg scenariusza Janusza Głowackiego. Sztuka napisana na emigracji, pomimo mocnego osadzenia w czasie i przestrzeni zaciera granice pomiędzy dosłownością a farsą. Nie ma też granic między realnością a marzeniami, które nie są ani piękniejsze , ani straszliwsze niż otaczająca bohaterów obca, groteskowa rzeczywistość. „Polowanie na karaluchy” to spektakl o samotności, wyobcowaniu i tęsknocie, nie pozbawiony jednak, jak to u Głowackiego bywa, zgryźliwego humoru.

Teatr Rondo – Rybnickie Centrum Kultury

Tytuł: Kobiety i mężczyźni
Autor scenariusza: Bartłomiej Kamiński
Reżyseria: Izabela Karwot

Spektakl komediowy, który w zabawny sposób traktuje kobiety i mężczyzn. Młodzieńcza wiara w ideały i wartości zderza się z dzisiejszą rzeczywistością, gdzie zaciera się granica pomiędzy prawdą a fikcją. Pod płaszczykiem komedii skrywa się życiowy dramat kobiet uwikłanych w codzienność. Pozorna podróż, która ma przybliżyć obraz mężczyzn, staje się pretekstem do odkrywania relacji damsko męskich, ich różnorodnych zachowań, odmiennych pragnień, niecodziennych fascynacji… Dowcipne sytuacje i nieoczekiwane zakończenie są zapowiedzią niezłej zabawy.

Amatorski Teatr Parabuch z Warszawy

Jest tradycyjnym zespołem skupiającym ludzi dorosłych różnych profesji – miłośników teatru, którzy obok pracy zawodowej mają czas i ochotę zajmować się niełatwą sztuką aktorską.

Zespół istnieje od 1984 roku, najpierw związany ze środowiskiem kolejarskim (stąd nazwa zaczerpnięta ze znanego wiersza Tuwima Lokomotywa), obecnie niezależny. Przez zespół przewinęło się ponad 100 osób; niektóre z nich zostały aktorami zawodowymi, prezenterami radiowymi i dziennikarzami.

Teatr ma w swym dorobku kilkadziesiąt premier, głównie komedii, zgodnie z horacjańską dewizą RIDENTEM DICERE …VERUM (śmiejąc się mówić prawdę). Wśród naszych autorów są: Szekspir, Molier, Fredro i Czechow, jak również współcześni: Dürenmatt, Krzysztoń, Ionesco, Pinter, Schaeffer czy Mrożek. Przedstawienia nasze, a było ich ponad 800, prezentowaliśmy w wielu miastach w Polsce, a także za granicą.

Zespół był wielokrotnie nagradzany na festiwalach, a jego aktorzy wyróżniani za wysoki poziom sztuki aktorskiej.

Tytuł:„Dworzec” Aleksandra Derkaczewa. To wspólczesna liryczno-romantyczna dwuosobowa opowieść o samotności, głodzie uczuć i… roli przypadku w życiu.
reżyseria: Ryszrd Jakubisiak

Teatr Tetraedr

Istnieje od 1992 roku w Raciborskim Centrum Kultury. Jest wspólną drogą i kawałkiem życia wielu młodych ludzi, którzy zostawili tu dużo dobrej energii, emocji, własnych historii, przyczynili się do wypracowanie swoistego stylu pracy i obrazowania na scenie. Istotą pracy TETRAEDRU jest organiczność, fizyczność, odwołanie się do archetypów, rytuałów i rytmów życia codziennego- z dala od publicystyki. To wszystko w…pisane w surrealizm, absurd i groteskę. Teatr konfrontuje się z rzeczywistością poprzez takie literackie inspiracje jak: Kajzar, Tuwim, Miłobędzka, Spath, Gombrowicz, Schulz, Veteranyi – ograniczając słowo do minimum, najchętniej tworząc żywą muzykę na scenie. Teatr zrealizował ok. 25 spektakli.

Tytuł: WHAT A BLOODY STORY

Autor: Grażyna Tabor
Autor scenariusza: Grażyna Tabor i zespół
Reżyseria: Grażyna Tabor
W spektaklu „What a bloody story” płyną obok siebie dwa nurty, a właściwie kobieta snująca historię swojego muzeum i sceny- obrazy, w których postaci doświadczają na przemian inicjacji związanych z wchodzeniem w kolejne etapy życia oraz rutyny, w jaką nieuchronnie wpadają. Oba nurty, pozornie niezależne, dopełniają się tworząc nowe jakości.

Teatr Zbożowy – Fundacja TM Skarżysko Kamienna

„SERENADA”- Sławomira Mrożka
Reżyseria – Dorota Anyż

Reżyser biorąc na warsztat sztukę podejmuje się komentowania otaczającej rzeczywistości „Serenada” Mrożka napisana kilkadziesiąt lat temu posłużyła jako pretekst do wyśmiania, wykpienia pewnych cech charakterologicznych współczesnych ludzi. Jest to paszkwil kpiący z naiwności, głupoty, pseudonaukowców, pseudointelektualistów i ich teorii. Krytyka miraży za którymi gonimy nie doceniając i niszcząc wszystko co dobre i co mamy tak blisko siebie. Chęć wybicia się i zaistnienia w świecie celebrytów za wszelką cenę jest porażająca. Bo przecież często następuje bolesne rozczarowanie i jest jeszcze gorzej. To zarazem przestroga przed ludźmi najgorszego rodzaju. Przed cwanymi, bezwzględnymi manipulatorami, którym w swojej naiwności niektórzy oddają wszystko (cały dorobek życia), miłość najbliższych, spokój, stabilizację. Zapraszamy serdecznie na spektakl i gwarantujemy dobrą zabawę i odrobinę refleksji , bo spektakl nasz bawi, wzrusza i poucza.

Teatr PRÓG – Stowarzyszenie „Grupa Próg” Wadowice

Teatr PRÓG istnieje od 2005 roku w Wadowicach, a od dwóch lat działa także jako Stowarzyszenie. Założycielem, a zarazem reżyserem i dyrektorem artystycznym zespołu jest Bartosz Nowakowski. Teatr tworzą studenci oraz absolwenci kierunków takich jak aktorstwo, teatrologia, instrumentalistyka, animacja społeczno – kulturowa, kulturoznawstwo, edukacja plastyczna. Oprócz działalności stricte artystycznej (tworzenie spektakli, muzyki…), PRÓG realizuje i uczestniczy w szeregu projektów kulturalnych i edukacyjnych oraz prowadzi liczne warsztaty w kraju i za granicą (treningu aktorskiego, teatralne, muzyczne, cyrkowe).

Poprzednie spektakle Teatru PRÓG były prezentowane i nagradzane w ramach licznych festiwali i projektów polskich oraz zagranicznych – m.in. XXXIX Tyskie Spotkania Teatralne (Nagroda Główna), IV Ogólnopolski Festiwal Teatralny w Scenie „i” w Krakowie (Nagroda Główna), Festiwal Filmu i Sztuki „Dwa Brzegi” w Kazimierzu Dolnym (występy gościnne), XV Ogólnopolski Festiwal Teatrów Amatorskich „Odeon” w Andrychowie (Nagroda Główna), Teatr Witkacego w Zakopanem (występ gościnny), Międzynarodowy Festiwal Teatralny 27. Theatertage am See we Friedrichshafen; Niemcy (Nagroda Główna), 8. Internationales Theaterfestival w Donzdorfie; Niemcy, Internationale Theatertreffs w Lörrach; Niemcy, Międzynarodowy Festiwal Teatralny ”HerbstAkt” w Salzburgu; Austria, Międzynarodowy Festiwal Teatralny ”Modry Kocour” w Turnovie; Czechy i inne.
/ spektakl „90 – 120 – 90”

Spektakl „90 – 120 – 90” jest szóstą produkcją Teatru PRÓG. Mimo iż zespół posługuje się znaną już i charakterystyczną dla niego estetyką, jest to całkiem nowa odsłona pracy tej grupy. Polska premiera spektaklu odbyła się 5 kwietnia 2013 roku w Wadowicach, natomiast 23 marca 2013 roku, w ramach Festiwalu 29. Theatertage am See w niemieckim Friedrichshafen miała miejsce premiera międzynarodowa.

Spektakl to studium relacji Ona – On, w którą bezpardonowo wtargnęło dziecko. Ono, a właściwie ciąża okazują się być przełomem w życiu kobiety i jej otoczenia. Sytuacja wymaga przewartościowania wszystkiego, co dotychczas stanowiło grunt funkcjonowania. Mimo nieustającej walki i zmagań, Ona, Ono i On pozostają jednym organizmem, rzadko jednak mówiącym tym samym głosem. Trzy ogniwa obserwują się wzajemnie, desperacko chcąc kontrolować sytuację i chronić własne organizmy, emocje, zagrożoną niezależność i zaburzoną tożsamość. Z trójkowego układu nieustannie wypada któreś z nich, wciąż jednak i na nowo podejmując próbę przynależenia.

Kolejnym bohaterem spektaklu jest ludzkie ciało, traktowane często w sposób anatomiczny. Spektakl balansuje pomiędzy emocjami, psychologią, uwarunkowaniami społecznymi i kulturowymi i czysto naturalistycznym ujęciem ludzkiego ciała, czasu ciąży, organizmu matki i wzrastającego płodu. To podróż pomiędzy mistycyzmem i czystym naturalizmem ludzkiego życia, pomiędzy metafizyką i organicznością ciała. Nienarodzone dziecko to ciało wzrastające, para to ciało zespolone, Ona to ciało przekształcone… Ciało to tęsknota za utraconą namiętnością.

Sam tytuł „90 – 120 – 90” to zagadka postawiona widzom przez Teatr PRÓG. Cyfry mogą pozostać tylko znakami, lub dać się interpretować na wiele sposobów, w zależności od dyskusji, kontekstu, nastroju widza, jego osobowości i odbioru spektaklu.

W spektaklu „90 – 120 – 90” Teatr PRÓG nadal posługuje się technikami teatru ruchu, który staje się w jego wykonaniu coraz bardziej subtelny i taneczny. W muzyce, granej na żywo, motywy tradycyjne są już tylko pojedynczymi nutami i inspiracjami, a jej całokształt jest dużo bardziej różnorodny i nowoczesny. Zespół łączy brzmienie instrumentów klasycznych z elektroniką i wokalem. W warstwie wizualnej natomiast, PRÓG używa różnorodnych rozwiązań animacyjnych, opartych na technice video-art.

Teatr Ruchu Forma – spektakl gościnny

„Teatr, który tworzymy to forma ruchu, tańca oraz plastyka wyrazu. Jednak nie staramy się na siłę ograniczyć pewnymi ramami, ponieważ cały czas poszukujemy nowych form i sposobów wyrażania treści. Staramy się nie używać słów, aby nie pozbawiać odbiorcy własnej interpretacji obrazów budowanych przez nas na scenie. Nie chcemy zbyt wiele dopowiadać i wyjaśniać, po to by mogła zaistnieć magia.”
-Aneta Stuglik

Teatr Ruchu FORMA został założony w 2004 roku przez Anetę Stuglik, która nieprzerwanie do dziś dnia jest instruktorem zespołu. Grupa działa w MDK w Andrychowie (Centrum Kultury i „Wypoczynku w Andrychowie).
Do tej pory Teatr Ruchu Forma zrealizował dziewięć spektakli :

„Narodziny szczęścia”
„Życie piękne jest”
„Kim jesteś”
„Opowieść o niebieskim baloniku i czerwonym wężu”
„Nieznane”
„Droga”
„Był sobie raz pień, który płakał i śmiał się jak dziecko”
„Wspomnienie”
„Fermentacja pragnień”

Wybrane nagrody i wyróżnienia (za spektakle):

•Grand Prix w Wojewódzkim Przeglądzie Miniatur Teatralnych – Buczkowice 2006 („Kim jesteś?”)
•II nagroda stypendialna w Konkursie Telewizji Polskiej „Dolina Kreatywna, czyli czego szuka młoda sztuka” 2006 („Kim jesteś?”)
•III Nagroda na VI Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Dzieci i Młodzieży „Wigraszek 2006” Suwałki („Kim jesteś?”)
•Grand Prix na Wojewódzkim Przeglądzie Miniatur Teatralnych – Buczkowice 2007 („Opowieść o niebieskim baloniku i czerwonym wężu”)
•Nagroda na I Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym dla Dzieci i Młodzieży w Rudolstadt <Niemcy> („Opowieść o niebieskim baloniku i czerwonym wężu”)
•Grand Prix – Wojewódzki Przegląd Miniatur teatralnych – Buczkowice 2010 („Droga”)
•I Nagroda w Małopolskich Spotkaniach Teatrów Dziecięcych – Kraków 2010 („Droga”)
•II Nagroda na Festiwalu Zespołów Polonijnych, Krosno 2010 („Droga”)
•III nagroda w kat. młodzież na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Dzieci i Młodzieży w Łodzi „Dziatwa 2011” („Był sobie raz pień, który płakał i smiał sie jak dziecko”)
•I nagroda na Małopolskim Festiwalu Teatrzyków Szkolnych i Gimnazjalnych, Kraków 2011 („Był sobie raz pień, który płakał i śmiał się jak dziecko”)
•Wyróżnienie na 39. Wadowickich Spotkaniach Teatralnych „ZGRAJA” 2012 („Wspomnienie”)
•II Nagroda w kat. młodzież na XI Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Dzieci i Młodzieży „Wigraszek 2012” w Suwałkach („Wspomnienie”)
•Grand Prix na II Polsko-Niemieckim festiwalu TEATRALNA ELIPSA KREATYWNOŚCI 2012 w Policach („Wspomnienie”)
•I Nagroda w Festiwalu Teatralnym „Laboratorium Młodego Aktora” w Wodzisławiu Śląskim 2012

Tytuł spektaklu:„Fermentacja pragnień”
scenariusz, reżyseria: Aneta Stuglik
Spektakl w wykonaniu Teatru Ruchu Forma z Centrum Kultury i Wypoczynku w Andrychowie, zainspirowany „Sklepami cynamonowymi” Brunona Schulza. Utrzymany w konwencji teatru ruchu, tańca, teatru plastycznego. Bez słów.
Historia opowiada o smutnym losie mężczyzny. Jego samotności oraz pragnieniu stania się szczęśliwym człowiekiem, kochanym i rozumianym przez najbliższe otoczenie . Olbrzymie pragnienie bycia sobą tworzy w głowie bohatera marzenia posiadania czegoś niezwykłego, co ma mu dać radość i własną przestrzeń do życia. Zaczyna wędrówkę własnym śladem, która niestety nie trwa długo…