Spektakl „Wspomnienie”, reż. Aneta Lachendro. W spektaklu obejrzeliśmy: Magdalenę Gracę, Joannę Gracę, Amelię Lachendrowicz, Lilę Stuglik, Joannę Setla, Roksanę Kopeć, Maję Piekarczyk, Anielę Rusinek, Emily Hoffman, Piotra Rusinka, Kacpra Frasia, Igora Niedzielę i Mateusza Trojaka.
Wspólna praca zespołu teatralnego i reżyserki, bazująca na obrazach, gestach, skojarzeniach i wyobraźni, przeniosła nas… No właśnie… Gdzie? Od wielu lat Teatr Ruchu FORMA zaskakuje „dorosłym” teatrem, pełnym aluzji do życia, odwiecznych prawd i zasad rządzących naszym jestestwem. Tym razem było podobnie! Ponowne wejście do rzeki „Wspomnienia” (już kiedyś mieliśmy okazję obejrzeć tę historię) przypomniało nam kilka niezaprzeczalnych prawd dotyczących życia każdego z nas, stawiając te same, podstawowe pytania – co jest na tym świecie dla nas najważniejsze?
Rodzimy się, białe karty naszych historii czekają na zapisanie. Poszukujemy spełnienia w rzeczywistości, która już nie biegnie, a galopuje. Czasy dziecięcych zabaw, młodości, dorosłego życia – przenikają się. Współczesne dzieci dorastają znacznie szybciej, niż ich rówieśnicy sprzed kilkunastu lat. Białe karty wielu z nas zapisywane są zaledwie cieniem rzeczywistości, farbami wirtualnego świata i problemami, które w świecie rzeczywistym nie miałyby miejsca. A gdzie dążenie do doskonałości, uczucia, spełnianie marzeń, poszukiwanie nowych dróg? Świat daje nam coraz mniej czasu na wybór obrazu, który ma się na nich pojawić. Tempo życia, ciągła rywalizacja, pogoń za zyskiem, wtłoczenie w system, presja na otaczanie się przedmiotami – wszystko to sprawia, że zatracamy prawdziwy sens egzystencji, zapominając, jakim cudem jest nasza obecność na Ziemi i drugi człowiek. Nasze białe karty zamiast jasnych, stałych obrazów… wypełniają się scrollowaną fikcją… Dajemy się dobrowolnie zamykać w klatkach rzeczywistych i wirtualnych nałogów, zbędnych zobowiązań, światach nonsensu… zapominając o najbliższych. Otoczeni nienagannym, beznamiętnym przekazem reklamowym, oczekiwaniami innych wobec nas, marzeniami o luksusie, bezproblemowej karierze i życiu – stajemy się niewolnikami narkotyku odczłowieczonej rzeczywistości.
A Wy… Czy potraficie określić jakim obrazem chcecie zamalować własne białe karty? Czy podczas tej pracy nie ranicie uczuć innych? Nie rujnujecie cudzych marzeń?
Mały, wielki Teatr z Inwałdu od lat zadaje pytania, na które odpowiedzi może udzielić tylko nasze własne odbicie w lustrze…
Zachęcamy do wysłuchania wywiadu z reżyserką, która po spektaklu nie kryła słów uznania dla swoich „nowych” podopiecznych!
Spektakl „Pierwsza lepsza, czyli nauka zbawienna”, reż. Krystyna Pyzio, Katarzyna Kocemba. Wystąpili: Jakub Seneszyn, Karolina Chrapkiewicz, Emilia Jura, Konrad Tomala i Amelia Jura.
Prezentowany spektakl miał lokalną premierę jeszcze przed wakacjami (9 czerwca 2023 r.), w szkole, dla koleżanek i kolegów oraz grona pedagogicznego CKZiU w Andrychowie, a dzień później zaprezentowany został w auli kościoła pw. św. Stanisława BM w Andrychowie. Zespół teatralny przygotowywał się do niej od lutego 2023.
Dwadzieścia stron trudnego do zapamiętania tekstu wydawało się ogromnym wyzwaniem! Młodzi aktorzy poradzili sobie z tym znakomicie (opanowując nie tylko świetnie język naszych pradziadków, ale też maniery i specyficzność granych postaci), zasypali publiczność burzą słów z czasów, gdy listy pisało się inkaustem, a ludzkość fascynowała się ideą nowoczesnej możliwości przekazywania głosu na odległość za pomocą metalowych przewodów, za pomocą urządzeń zwanych telefonami!
Wdzięczną jednoaktówkę Aleksandra Fredry wystawiono po raz pierwszy w 1824 r. Sztuka opisuje perypetie Alfreda – kawalera statecznego, majętnego, bywalca salonów, pragnącego „znaleźć” żonę. Mimo że od dylematów młodzieńca poruszanych w spektaklu minęło kilka wieków, chciałoby się, aby niektóre z prawd zawartych w sztuce nadal królowały w głowach współczesnych nowożeńców…
Jesteśmy pełni podziwu dla talentu młodzieży CKZiU w Andrychowie. Gratulujemy pomysłu na sztukę, bezbłędnych dialogów, pięknych kostiumów teatralnych, determinacji oraz odwagi, że w tym galopującym świecie, pełnym wyzwań i terminów, w okresie matur i egzaminów końcowych uczniowie znaleźli czas, by spróbować jednej z wielu dróg, które mogą wypełnić ich własne, białe karty. „Kto wie, jakie talenty skrywamy?! Warto rozwijać się w różnych kierunkach i sprawdzać, co nam pasuje” – mówi współczesny Alfred – Jakub Seneszyn. „Na pewno warto spróbować” – dodaje współczesny Zdzisław – Konrad Tomala.
Jak to się stało, że w szkole o zdecydowanej przewadze umiejętności technicznych pojawił się zespół teatru amatorskiego, dowiecie się z wywiadów – jednego, z reżyserkami spektaklu oraz drugiego, z aktorami. Posłuchajcie:
Zobaczcie ujęcia z piątkowego wieczoru:
